Ayakkabının Üretim, Dağıtım,Tuketim Aşamaları
02-04-2018
15:13
Ayakkabının Üretim Aşaması:
Ayakkabı yapmak için, önce sol ve sağ ayak modelleri, sonra da bunların tahta kalıpları yapılır. Ayakkabı yapımı genellikle sekiz aşamada gerçekleşir. Hayvan derisi, kumaş ya da yapay deriden, ayakkabının sayası ve astarı uygun biçimde kesilir. Sayayı oluşturan parçalar ile astar birbirine dikilir. Ayrıca ayakkabının burnuna sertlik veren parça ile topuğa konulan yumuşak parça da dikilir. Bağcık delikleri bu aşamada açılır ve ayakkabının iç yüzeyine numara ve model kabartmaları yapılır. İç ve dış taban parçaları ile topuklar hazırlanır. Bunlar genellikle kösele, kauçuk, bunların bileşimi ya da öteki yapay malzemelerden yapılır. Topuklar tahta da olabilir. Parçaların eklenmesiyle oluşan saya, kalıbın üzerine gerilir; iç tabana dikilir ya da çivilerle tutturularak kalıplanır. Saya ve iç taban, kalıcı biçimini alıncaya kadar kalıpta tutulur. Tabanlama aşamasında dış taban sayayla birleştirilir. Bu işlem dikerek, yapıştırarak, çivileyerek ya da bunlardan birkaçı birden uygulanarak yapılabilir. 1953'te geliştirilen bir işlemle kauçuk, polivinir krolür (PVC) ve poiüretan tabanlar kalıp-baskı yöntemiyle biçimlendirilir ve ayakkabının üst bölümüne tek bir işlemde yapıştırılır. Topuklama aşamasında topuk ayakkabının tabanıyla birleştirilir ve son biçimini alır. Bitirme, cilalama, ayakkabıyı kalıptan çıkarma, topuk ve taban yastıklarının yerleştirilmesi işlemlerini içerir. En son biçimini verme sırasında bağcıklar, fiyonklar ve tokalar takılır. Fabrikasyonda üretilen ürünlerde de aynı mantıkla üretim geliştirilmektedir.
Ayakkabının Dağıtımı:
Ürün dağıtımı ve yönetimi ölçümlenmesi, kontrol altına alınması, maliyet düşürme noktasında odaklanılması gereken bir süreçtir. Artan müşteri veya mağaza sayısı, diğer yandan tedarik kanalları işletmenin ürün tedarik ve dağıtım ağlarını önemli kılmaktadır. Mağazalar arası, fason işleri yaptırdığımız firmalarla şirket arasındaki veya tedarikçiler gelen mal hareketlerini doğru modellediğimizde, bu çalışma modelinin işletmenin müşteri memnuniyetini arttırdığı, düşük depolama sahası veya yatırımını, düşük envanter giderleri gibi avantajları da beraberinde getirdiği görülmektedir. Yok satma oranında azalma, buna karşın topyekün sistemdeki envanter miktarında azalma ve sonuçta artan kar marjı anlamına gelmektedir.
Ayakkabının Tüketim Aşaması:
Tanınmış markaya sahip kaliteli ve fiyatı daha yüksek olan ayakkabılar gelir düzeyi yüksek olan tüketiciler tarafından satın alınmakta; bu ürünler de genellikle gelişmiş ülkelerde daha yüksek satış şansı bulabilmektedir. Bu ülkelerdeki tüketicilerin sadece kalitesi yüksek olan ayakkabıları tükettikleri düşünülmemelidir. Yüksek kaliteli ürünler yanında daha düşük kaliteli ve dolayısıyla daha ucuz ayakkabıların günlük kullanım amacıyla yoğun olarak tüketildikleri görülmektedir. Ayakkabının kalitesi ile ayak sağlığı arasında yakın bir ilişki vardır. Ayakkabının ayağa tam uyması, rahatlığı ve üretiminde kullanılan malzemeler bilinçli tüketicinin ürün tercihinde birinci derecede dikkate aldığı hususlardır. Bu bakımdan genellikle tüketiciler gelir düzeylerinin satın alabileceği en uygun ayakkabıyı almaktadırlar. Marka, moda, tip, renk vb. hususlar da tüketicilerin satın alma tercihlerinde rol oynayan diğer önemli faktörlerdir. Bunlar arasında ayakkabının künyesini ana unsurları itibarıyla yansıtan marka, satın alma tercihinde en çok dikkate alınan faktördür. Diğer bir ifade ile marka, ayakkabının bir bütün olarak kalitesi, üretiminde kullanılan malzemelerin niteliği, modaya uygunluğu, fiyat düzeyi pek çok unsur hakkında tüketiciye önemli ipuçları, bilgiler veya mesajlar verir. Dünyada doğumda yaşam ümidinin 66 yıl olduğu varsayımı altında, bir tüketici hayatı boyunca ortalama 130 çift ayakkabı tüketmektedir. Bu seviye ülkeler ve bölgelere göre gelir düzeyi, iklim, tüketim alışkanlığı, ortalama yaşam ümidi gibi faktörlere bağlı olarak farklılık göstermektedir. Ömrü boyunca bir kişi ortalama, AB ülkelerinde 350 çift, ABD’de 490 çift, Japonya’da 360 çift, Hindistan’da 40 çift, Endonezya’da 95 çift, Brezilya’da 170 çift, Türkiye’de 125 çift ayakkabı tüketmektedir. Bu rakamlar erkek ve kadın arasında cinsiyete göre de farklılık arz etmektedir. Ayakkabı tüketimi ayak büyüklüğünün sık değiştiği çocukluk ve ilk gençlik döneminde daha çok yapılmaktadır. Stok değişmelerinin sabit olduğu varsayımı ile dünyada ayakkabı üretim miktarının tüketim miktarına eşit olduğu kabul edilmektedir.
Ayakkabı yapmak için, önce sol ve sağ ayak modelleri, sonra da bunların tahta kalıpları yapılır. Ayakkabı yapımı genellikle sekiz aşamada gerçekleşir. Hayvan derisi, kumaş ya da yapay deriden, ayakkabının sayası ve astarı uygun biçimde kesilir. Sayayı oluşturan parçalar ile astar birbirine dikilir. Ayrıca ayakkabının burnuna sertlik veren parça ile topuğa konulan yumuşak parça da dikilir. Bağcık delikleri bu aşamada açılır ve ayakkabının iç yüzeyine numara ve model kabartmaları yapılır. İç ve dış taban parçaları ile topuklar hazırlanır. Bunlar genellikle kösele, kauçuk, bunların bileşimi ya da öteki yapay malzemelerden yapılır. Topuklar tahta da olabilir. Parçaların eklenmesiyle oluşan saya, kalıbın üzerine gerilir; iç tabana dikilir ya da çivilerle tutturularak kalıplanır. Saya ve iç taban, kalıcı biçimini alıncaya kadar kalıpta tutulur. Tabanlama aşamasında dış taban sayayla birleştirilir. Bu işlem dikerek, yapıştırarak, çivileyerek ya da bunlardan birkaçı birden uygulanarak yapılabilir. 1953'te geliştirilen bir işlemle kauçuk, polivinir krolür (PVC) ve poiüretan tabanlar kalıp-baskı yöntemiyle biçimlendirilir ve ayakkabının üst bölümüne tek bir işlemde yapıştırılır. Topuklama aşamasında topuk ayakkabının tabanıyla birleştirilir ve son biçimini alır. Bitirme, cilalama, ayakkabıyı kalıptan çıkarma, topuk ve taban yastıklarının yerleştirilmesi işlemlerini içerir. En son biçimini verme sırasında bağcıklar, fiyonklar ve tokalar takılır. Fabrikasyonda üretilen ürünlerde de aynı mantıkla üretim geliştirilmektedir.
Ayakkabının Dağıtımı:
Ürün dağıtımı ve yönetimi ölçümlenmesi, kontrol altına alınması, maliyet düşürme noktasında odaklanılması gereken bir süreçtir. Artan müşteri veya mağaza sayısı, diğer yandan tedarik kanalları işletmenin ürün tedarik ve dağıtım ağlarını önemli kılmaktadır. Mağazalar arası, fason işleri yaptırdığımız firmalarla şirket arasındaki veya tedarikçiler gelen mal hareketlerini doğru modellediğimizde, bu çalışma modelinin işletmenin müşteri memnuniyetini arttırdığı, düşük depolama sahası veya yatırımını, düşük envanter giderleri gibi avantajları da beraberinde getirdiği görülmektedir. Yok satma oranında azalma, buna karşın topyekün sistemdeki envanter miktarında azalma ve sonuçta artan kar marjı anlamına gelmektedir.
Ayakkabının Tüketim Aşaması:
Tanınmış markaya sahip kaliteli ve fiyatı daha yüksek olan ayakkabılar gelir düzeyi yüksek olan tüketiciler tarafından satın alınmakta; bu ürünler de genellikle gelişmiş ülkelerde daha yüksek satış şansı bulabilmektedir. Bu ülkelerdeki tüketicilerin sadece kalitesi yüksek olan ayakkabıları tükettikleri düşünülmemelidir. Yüksek kaliteli ürünler yanında daha düşük kaliteli ve dolayısıyla daha ucuz ayakkabıların günlük kullanım amacıyla yoğun olarak tüketildikleri görülmektedir. Ayakkabının kalitesi ile ayak sağlığı arasında yakın bir ilişki vardır. Ayakkabının ayağa tam uyması, rahatlığı ve üretiminde kullanılan malzemeler bilinçli tüketicinin ürün tercihinde birinci derecede dikkate aldığı hususlardır. Bu bakımdan genellikle tüketiciler gelir düzeylerinin satın alabileceği en uygun ayakkabıyı almaktadırlar. Marka, moda, tip, renk vb. hususlar da tüketicilerin satın alma tercihlerinde rol oynayan diğer önemli faktörlerdir. Bunlar arasında ayakkabının künyesini ana unsurları itibarıyla yansıtan marka, satın alma tercihinde en çok dikkate alınan faktördür. Diğer bir ifade ile marka, ayakkabının bir bütün olarak kalitesi, üretiminde kullanılan malzemelerin niteliği, modaya uygunluğu, fiyat düzeyi pek çok unsur hakkında tüketiciye önemli ipuçları, bilgiler veya mesajlar verir. Dünyada doğumda yaşam ümidinin 66 yıl olduğu varsayımı altında, bir tüketici hayatı boyunca ortalama 130 çift ayakkabı tüketmektedir. Bu seviye ülkeler ve bölgelere göre gelir düzeyi, iklim, tüketim alışkanlığı, ortalama yaşam ümidi gibi faktörlere bağlı olarak farklılık göstermektedir. Ömrü boyunca bir kişi ortalama, AB ülkelerinde 350 çift, ABD’de 490 çift, Japonya’da 360 çift, Hindistan’da 40 çift, Endonezya’da 95 çift, Brezilya’da 170 çift, Türkiye’de 125 çift ayakkabı tüketmektedir. Bu rakamlar erkek ve kadın arasında cinsiyete göre de farklılık arz etmektedir. Ayakkabı tüketimi ayak büyüklüğünün sık değiştiği çocukluk ve ilk gençlik döneminde daha çok yapılmaktadır. Stok değişmelerinin sabit olduğu varsayımı ile dünyada ayakkabı üretim miktarının tüketim miktarına eşit olduğu kabul edilmektedir.